Πολύ μεγάλες ποσότητες χλωρίου διοχετεύονται στο φυσικό νερό που έρχεται από τους ταμιευτήρες προκειμένου να καταστραφούν οι παθογόνοι μικροοργανισμοί, που η παρουσία τους στα νερά των αποταμιευτήρων τις τελευταίες δεκαετίες είναι ανησυχητικά μεγάλη, γεγονός ενδεικτικό της πιθανής εισροής αστικών αποχετευτικών υδάτων.
Η χλωρίωση είναι η βασική απολυμαντική διεργασία κατά την επεξεργασία του πόσιμου νερού. Γενικά η απολύμανση δεν χρησιμοποιείται για σκοπούς ¨αποστείρωσης¨ του νερού, αυξάνει απλώς τον συντελεστή ασφαλείας. Δεν αναπληρώνει τα έργα υγειονομικής προστασίας ή ενδεχόμενη επεξεργασία καθαρισμού του νερού και αποτελεί προληπτικό μόνο μέτρο προστασίας του πόσιμου νερού από κινδύνους μολύνσεως
Όταν προστίθεται Χλώριο (Cl2) στο νερό συμβαίνει το εξής: Cl2 (Χλώριο) + H2O (νερό) -> HOCl (Υποχλωριώδες Οξύ) + HCl (Υδροχλωρικό οξύ).
Το ΗΟCl είναι η ενεργή θανατηφόρα ουσία του Χλωρίου. Με αυτό γίνεται η απολύμανση. Το Xλώριο που βρίσκεται στο νερό συνδέεται με βακτήρια, αφήνοντας έτσι μόνο ένα μέρος του αρχικού Xλωρίου να συνεχίσει την απολυμαντική του δράση. Τα άτομα του Χλωρίου ή τα ιόντα σκοτώνουν τους μικροοργανισμούς εισχωρώντας στα κυτταρικά περιβλήματα και καταστρέφοντας τα ένζυμα, την δομή και την παραγωγική τους διαδικασία. Όταν αυτό συμβεί, το κύτταρο απενεργοποιείται ή οξειδώνεται. Τα άτομα του ΗΟCl συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο έως ότου ενωθούν με ενώσεις Aζώτου ή Aμμωνίας (Χλωραμίνες) ή απενεργοποιηθούν από μόνα τους.
Το χλώριο αντιδρά οξειδωτικά με ανόργανες και οργανικές ενώσεις που δεσμεύουν το απαιτούμενο και παραμένει το υπολειμματικό χλώριο.
Η μικροβιοκτόνος δράση του χλωρίου εξαρτάται από:
- τη μορφή (ελεύθερο ελεύθερο, χλωραμίνες)
- το pH
- τη συγκέντρωση (δόση δόση)
- τη θερμοκρασία και
- το είδος των μικροβίων
Όμως σοβαρό πρόβλημα για την υγεία μας δεν είναι μόνο το υπολειπόμενο χλώριο αλλά και τα χλωροπαράγωγα που δημιουργούνται κατά τις αντιδράσεις του χλωρίου με οργανικές ενώσεις (πχ με τους υδρογονάνθρακες) που υπάρχουν μέσα στο νερό. Τα χλωροπαράγωγα αυτά έχουν επισημανθεί ως τοξικότατες και καρκινογόνες ουσίες.
Μέχρι πρότινος, οι παρενέργειες από την παρουσία του χλωρίου στο νερό που χρησιμοποιούμε, δεν ήταν γνωστές ή δεν τους είχε δοθεί η πρέπουσα σημασία. Σήμερα, πολλές επιδημιολογικές μελέτες επισημαίνουν τον κίνδυνο από τα παραπροϊόντα του χλωρίου και συνδέουν την παρουσία τέτοιων χημικών ουσιών με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαφόρων μορφών καρκίνου.
Μέχρι και το έτος 2009, μέσω τοξικολογικών και επιδημιολογικών ερευνών έγινε η μελέτη των επιδράσεων περίπου τριάντα παραπροϊόντων χλωρίωσης τόσο στην ανθρώπινη υγεία όσο και σε πειραματόζωα. Μετά την ανίχνευση τον τριαλογονομεθανίων στο πόσιμο νερό το 1974 από τον Rook, ακολούθησε η μελέτη ενός μεγάλου αριθμού παραπροϊόντων χλωρίωσης όπως είναι τα αλογονοοξικά οξέα (HAAs), τα αλογονομένα ακετονιτρίλια (HANs) και οι αλογονοακετόνες (HKs) (Chowdhury et al 2009).
Το πλέον πλέον χαρακτηριστικό οργανοχλωροπαράγωγο που βρίσκεται στην υψηλότερη συγκέντρωση συνήθως είναι το καρκινογόνο χλωροφόρμιο,το οποίο είναι ένωση του χλωρίου και του μεθανίου (κύριο συστατικό της οργανικής ουσίας).
Τα τριαλογονομεθάνια (THM's).
Τα τριαλογονομεθάνια είναι μία ομάδα οργανικών πτητικών ενώσεων (Volatile Organic Compounds, VOCs), τα οποία σχηματίζονται κατά την αντίδραση του χλωρίου με οργανική ύλη που υπάρχει στη φύση (κυρίως χουμικά και φουλβικά οξέα). Παραδείγματα τέτοιων τοξικών ουσιών είναι το χλωροφόρμιο, το βρωμοδιχλωρομεθάνιο, το χλωροδιβρωμομεθάνιο και το βρωμοφόρμιο.Επιπτώσεις των τριαλογονομεθανιών στην υγεία του ανθρώπου
Από το 1974, που ανακαλύφθηκαν τα παραπροϊόντα της χλωρίωσης του πόσιμου νερού, διεξάχθηκε πλήθος τοξικολογικών μελετών για την επίδρασή τους στην υγεία του ανθρώπου. Οι μελέτες έδειξαν ότι πολλά από αυτά τα παραπροϊόντα είναι καρκινογόνα σε πειραματόζωνα, χωρίς να υπάρχουν όμως ξεκάθαρα δεδομένα για τον άνθρωπο.Ο Διεθνής Οργανισμός για την έρευνα στον Καρκίνο προχώρησε σε εξέταση της καρκινικής δράσης του χλωριωμένου πόσιμου νερού και των τριαλογονομεθανίων. Το χλωριωμένο πόσιμο νερό κατατάχθηκε στην κατηγορία 3, που σημαίνει ότι δεν μπορεί να καταταχτεί ως καρκινογόνο ούτε στα ζώα ούτε στους ανθρώπους. Το διβρωμοχλωρομεθάνιο και το τριβρωμομεθάνιο εντάχθηκαν επίσης στην ίδια κατηγορία. Όμως, το χλωροφόρμιο και το βρωμοδιχλωρομεθάνιο κατατάχθηκαν στην κατηγορία 2Β, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πιθανά καρκινογόνα για τον άνθρωπο.
Επιδημιολογικές μελέτες δίνουν ενδείξεις για καρκίνο του ορθού εντέρου και της ουροδόχου κύστηςαλλά και καρκίνο του πνεύμονα και μελάνωμα. Μελέτες σε πειραματόζωα έδειξαν καρκινογένεση νεφρών και ήπατος.
Τα THM’s συνδέονται άμεσα με μεταλλαξιογόνες δράσεις, καρδιακές παθήσεις, αρτιοσκλήρυνση, υψηλή πίεση, αλλεργικές αντιδράσεις δέρματος, αλλά κυρίως την εμφάνιση πολλών ειδών καρκίνου όπως του στομάχου,του συκωτιού, του εντέρου και του αίματος. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι και πρέπει να τονισθεί ότι πέρα από την τοξικότητα αυτή κάθε αυτή των παραπροϊόντων της χλωρίωσης,πολύ μεγάλο ρόλο διαδραματίζει στην εμφάνιση ασθενειών η καθημερινή μας έκθεση (long time exposure) σε όλα αυτά τα στοιχεία. Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι η έκθεση στα παραπροϊόντα του χλωρίου με την λήψη καυτών ντους,είναι ένας υπολογίσιμος παράγοντας κινδύνου υγείας σύμφωνα με έρευνες των τελευταίων ετών. Τα ντους και τα λουτρά με ζεστό νερό οδηγούν σε μια μεγάλη έκθεση στις τοξικές χημικές ουσίες που εξατμίζονται από το νερό και εισπνέονται ή απορροφώνται από το δέρμα μας!
ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ ΕΔΩ .......