Πολλοί καταριούνται με μεγάλη ευκολία ακόμα και τα ίδια τους τα
παιδιά. Κατάρα είναι και το «ανάθεμά σε», «αναθεματισμένε» ή να στέλνεις
και κάποιον στο διάβολο. «Τί, λοιπόν, είναι αυτό το ανάθεμα που λες;
Δε σημαίνει αυτός να πάει στο διάβολο, να χάσει τη δυνατότητα σωτηρίας
και να αποξενωθεί από το Χριστό; Και ποιός είσαι εσύ; Αυτό είναι το
έργο της εξουσίας και της μεγάλης δυνάμεως του Θεού… Γιατί, λοιπόν,
ανέλαβες εσύ ένα τέτοιο έργο;» (Ι. Χρυσόστομος).
Λέει ο Γέροντας Παΐσιος: «Η έκφραση “ας το βρει από το Θεό” είναι κατάρα με ευγένεια. Δεν επιτρέπεται σε Χριστιανό, γιατί ο Χριστός δε μας δίδαξε τέτοιου είδους αγάπη. Όσοι είναι κοντά στο Θεό δεν καταριούνται, γιατί δεν έχουν κακία, αλλά όλο καλοσύνη. Έτσι, ό,τι κακό κι αν πετάξει κανείς σε αυτούς τούς αγιασμένους ανθρώπους, αγιάζεται κι αισθάνονται μεγάλη, κρυφή χαρά».
Στους αρχαίους Έλληνες, η Κατάρα ήταν η θεότητα της εκδίκησης, της καταστροφής και του ολέθρου. Άρα σήμαινε συγχρόνως ευχή και κατάρα. Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα: Ενεργεί, πιάνει η κατάρα; Ναι, όταν αξίζει την τιμωρία αυτός, στον οποίο στρέφεται. Συγκινεί τον πνευματικό κόσμο, ώστε πραγματοποιείται. Ιδιαίτερα η κατάρα των γονέων, που αδικήθηκαν από τα παιδιά τους είναι φοβερή. Είναι νόμος ζωής από τα αρχαία χρόνια. Από την άλλη, όταν είναι άδικη, γυρίζει στον ίδιο που καταριέται. Αναφέρει η Αγία Γραφή: «η ευλογία του πατέρα στηρίξει τα σπίτια των παιδιών, η κατάρα της μάνας ξεριζώνει τα θεμέλια του σπιτιού».
Αδιαφορεί ο άνθρωπος για κατάρες, όπως π.χ. όταν γονείς άθεοι καταριούνται το παιδί τους για την πίστη του. Είπε κάποια μοναχή στο Γέροντα Παΐσιο:
Λέει ο Γέροντας Παΐσιος: «Η έκφραση “ας το βρει από το Θεό” είναι κατάρα με ευγένεια. Δεν επιτρέπεται σε Χριστιανό, γιατί ο Χριστός δε μας δίδαξε τέτοιου είδους αγάπη. Όσοι είναι κοντά στο Θεό δεν καταριούνται, γιατί δεν έχουν κακία, αλλά όλο καλοσύνη. Έτσι, ό,τι κακό κι αν πετάξει κανείς σε αυτούς τούς αγιασμένους ανθρώπους, αγιάζεται κι αισθάνονται μεγάλη, κρυφή χαρά».
Στους αρχαίους Έλληνες, η Κατάρα ήταν η θεότητα της εκδίκησης, της καταστροφής και του ολέθρου. Άρα σήμαινε συγχρόνως ευχή και κατάρα. Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα: Ενεργεί, πιάνει η κατάρα; Ναι, όταν αξίζει την τιμωρία αυτός, στον οποίο στρέφεται. Συγκινεί τον πνευματικό κόσμο, ώστε πραγματοποιείται. Ιδιαίτερα η κατάρα των γονέων, που αδικήθηκαν από τα παιδιά τους είναι φοβερή. Είναι νόμος ζωής από τα αρχαία χρόνια. Από την άλλη, όταν είναι άδικη, γυρίζει στον ίδιο που καταριέται. Αναφέρει η Αγία Γραφή: «η ευλογία του πατέρα στηρίξει τα σπίτια των παιδιών, η κατάρα της μάνας ξεριζώνει τα θεμέλια του σπιτιού».
Αδιαφορεί ο άνθρωπος για κατάρες, όπως π.χ. όταν γονείς άθεοι καταριούνται το παιδί τους για την πίστη του. Είπε κάποια μοναχή στο Γέροντα Παΐσιο:
- Γέροντα κι εμένα, όταν έφευγα για το μοναστήρι, με καταριόνταν οι γονείς μου.
- Αυτές είναι οι μόνες κατάρες που γίνονται ευχή, απάντησε ο Γέροντας.
- Τί χρειάζεται, λοιπόν;
- Λέει ο Χριστός: «Τους εχθρούς μας πρέπει να τους ευλογούμε και να μην τους καταριόμαστε. Να τους κάνουμε καλό, αντί κακού», απάντησε ο Γέροντας.
- ..(ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ ΕΔΩ )
- Να σας δώσω μια «κατάρα»; είπε ο Γέροντας Παΐσιος.
- Δώσε μας, του είπαν.
- Να σας κάψει ο Θεός με την αγάπη Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου